بررسی پیوند اتولوگ بافت اپیتلیال از طریق کشت سلول

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای آسیب های پوستی، دست یابی به روش های جدید جهت جایگزینی پوست از دست رفته بسیار حائز اهمیت است. هدف این مطالعه، تولید پوست نرمال و پیوند آن از طریق کشت سلولهای اپی تلیال است. مواد و روش ها: 4 راس خرگوش نر بالغ 4 ماهه از نژاد آلبینو استفاده شدند. ابتدا از یک خرگوش قطعه پوست کاملی به ابعاد 6×6 سانتی متر مربع برداشته و به عنوان نسج حمایتی در ظرف حاوی محیط کشت m.e.m) medium) و f.c.s) fetal calf serum) قرار داده شد. از خرگوش دوم پوستی به ابعاد 2×1 سانیتمتر مربع جدا و به قطعات ریز تقسیم و روی درم نسج حمایتی قرار داده شد. بعد از آماده شدن، به خرگوش دوم پیوند زده شد و بعد از 4 هفته حیوان را کشته و ناحیه ترمیم شده جدا و از نظر بافت شناسی با دو روش رنگ آمیزی بررسی شد. تمام مراحل فوق برای یک جفت خرگوش دیگر تکرار شد. نتایج: در مطالعه بافت شناسی ناحیه ترمیم شده اپی درم با بلوغ کاملا طبیعی وجود داشت اما لایه شاخی آن نازکتر از پوست نرمال بود. ضمائم پوستی اندکی دیده شد. غده عرق مشاهده نگردید. ترمیم از کناره های زخم شروع و به مرکز گسترش یافته و برجستگی های انگشتی شکل کوتاهتر از نرمال بود. کلاژن های ناحیه درم منظم تر از پوست نرمال و همچنین عروق درم وسیع تر و گشادتر بودند. نتیجه گیری: با روش فوق می توان وسعت ناحیه دهنده را تا 18 برابر اولیه افزایش داد و پوستی نرمال در ناحیه ترمیم شده در حداقل زمان ممکن بدست آورد. بنابراین، با روش فوق می توان پوست نرمال تولید و در پیوند استفاده کرد.